Mae Cydhydnos y Gwanwyn wedi cyrraedd ac wrth i mi ysgrifennu, mae hyd y dydd a’r nos yn gyfartal. Yfory bydd y dydd yn hirach na’r nos ac mae’r pren yn deffro’n gyflym. Efallai y bydd yn teimlo’n oer ond mae’r haul yn dod â gobaith a llawenydd.
(more…)

Ar ddyddiau disglair Rhagfyr, mae’r goedwig yn lle hyfryd i dreulio amser. Pan fo’r coed yn foel, mae’r haul yn goleuo lliwiau bywiog y rhedyn, mwsoglau a’r dail syrthiedig. Sylwn ar y gwrthgyferbyniad rhwng cennau gwelw a smotiau llachar o ffyngau ar frigau sydd wedi syrthio yn erbyn y tir llaith tywyll.
(more…)

Mae blynyddoedd ers i mi gerdded drwy’r coed gyda’r nos. Ar Noson Tân Gwyllt roedd yn dawel ar wahân i sŵn adar, ni allech ei alw’n gân. Cigfrain, efallai? Rydyn ni wedi eu gweld yn hedfan yn ystod y dydd. Safai coed di-ddail yn llonydd, Sgerbydau duon tal dan awyr serennog; roedd yn ymddangos mai’r unig greaduriaid a oedd yn symud oedd fy nghi bach, Baskerville a minnau.
(more…)

Dwi mor falch ei fod wedi bod yn bwrw glaw! ‘Roedd y ffyngau bron â diflannu ar ôl y tywydd poeth diweddar ac ‘roeddwn yn poeni na fyddai dim i’w ddarganfod dydd Sul nesaf, pan fydd Charles Aron y dod i’r coed i’n dysgu amdanynt.

(more…)